|
BARBARA MISZCZYK
Historyk, pracownik Biblioteki Naukowej i Archiwum Muzeum Historycznego Miasta Krakowa.Była jednym z inicjatorów powstania w 1995 r. Towarzystwa Przyjaciół Bronowic. Obecnie jest jego prezesem.
W ramach realizacji celów statutowych Towarzystwa Przyjaciół Brownowic:
- z zaangażowaniem poświęca się upowszechnieniu wiedzy o Bronowicach Małych,
- troszczy się o zabytki znajdujące się na terenie Bronowic położonych w granicach Dzielnicy VI,
- kultywuje tradycje ludowe Bronowic, tj. tradycje stroju bronowickiego.
W ciągu kilkunastu lat aktywności w TPB współorganizowała wiele akcji, spotkań i uroczystości integrujących lokalną społeczność wokół historii Bronowic i współczesnych problemów tej dzielnicy.
Organizuje wiele przedsięwzięć, jak:
- włączenie się w uroczyste „Osadzenie chochoła” na różę przed dworkiem „Rydlówka” w Bronowicach Małych, w rocznicę wesela Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną,
- włączenie się w organizację Święta ulicy Tetmajera,
- Korowód Bronowicki - corocznie 15 Sierpnia - przejazd wozami z zaprzęgiem konnym z Bronowic na Rynek krakowski,
- spotkania opłatkowe i wspólne kolędowanie,
- uroczyste poświęcenia pokarmów przed kościołem w Wielką Sobotę oraz konkurs na pisankę wielkanocną,
- organizowanie koncertu pieśni patriotycznych z okazji Święta Niepodległości 11 Listopada.
- W 2012 r. została odsłonięta inicjatywy TPB tablica Ku chwale mieszkańców Bronowic Małych wałczących o Polskę w latach 1914-1921 i 1939-1945.
- Przewodnicząca zespołu redakcyjnego Bronowickich Zeszytów Historyczno-Literackich, wydawanych od 1994 r., gdzie ukazują się artykuły poświęcone historii, tradycji i współczesności Bronowic Małych.
- Współautorka wydanej w serii Parki Krakowskie publikacji pt. Park Młynówka Królewska.
- Członek Komisji Rewizyjnej Bronowickiego Stowarzyszenia Przyjaciół Sztuk Wszelkich, które skupia uzdolnionych artystycznie i literacko mieszkańców.
- Włącza się w prace na szczeblu regionalnym, na polu integracji i wymiany doświadczeń pomiędzy lokalnymi stowarzyszeniami z terenu województwa małopolskiego.
- Od 2010 r. piastuje stanowisko przewodniczącej Małopolskiego Związku Regionalnych Towarzystw Kultury w Krakowie.
- Jest członkiem Rady Naukowej Rocznika Małopolska. Regionalizm - regiony-małe ojczyzny.
Odznaczenia:
- Za aktywny udział w przygotowywaniu obchodów 700.lecia Lokacji Bronowic otrzymała okolicznościowy brązowy Medal 700.lecia lokacji Bronowic.
- Za zasługi na polu krzewienia wartości i popularyzacji wiedzy o „małej ojczyźnie” Bronowicach otrzymała Medal 20. lecia powstania Samorządu Krakowskiego w 2012 r.
- Za prace na rzecz Małopolskiego Związku Regionalnych Towarzystw Kultury została wyróżniona Srebrnym Jabłkiem Sądeckim, we wrześniu 2012 r.
- W czerwcu 2013 r. otrzymała Medal św. Krzysztofa w kategorii krzewienie świadomości historycznej i kontynuowanie krakowskich tradycji i obyczajów: przyznany przez Muzeum Historyczne miasta Krakowa w uznaniu zasług na polu działalności na rzecz ochrony, kultywowania i upowszechniania lokalnego dziedzictwa kulturalnego.
- W 2014 roku - podczas X Kongresu RTK w Bydgoszczy - otrzymała Medal Aleksandra Patkowskiego za działaność w ruchu regionalnym w Małopolsce.
- Honorowa Odznaka "Zasłużony dla kultury polskiej" (2018 r.) - za działalność w ruchu regionalnych towarzystw kultury.
JADWIGA DUDA
Urodziłam się w marcu 1955 r. w Wieliczce, jako córka Józefa i Józefy Cholewów, w rodzinie robotniczo-chłopskiej, w Koźmicach Wielkich w latach 1962-1970 uczęszczałam do ośmioklasowej Szkoły Podstawowej.
Naukę kontynuowałam w latach 1970-1974 w Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Matejki w Wieliczce.
Po maturze postanowiłam studiować na Uniwersytecie Jagiellońskim na kierunku archeologia Polski i powszechna.
W 1979 r. napisałam i obroniłam pracę magisterską pt. „Osadnictwo na terenie Wieliczki we wczesnym średniowieczu”.
Po studiach pracę zawodową rozpoczęłam w Muzeum im. Stanisława Fischera w Bochni. Tu zakładałam dział archeologiczny, prowadziłam badania ratownicze w Krzeczowie na osadzie z okresu wpływów rzymskich i na terenie muzeum w wykopach pod budynek mieszkalny.
W 1980 r. zmieniłam stan – w USC w Wieliczce i w kościele św. Franciszka z Asyżu zawarłam związek małżeński z Józefem Dudą z Brzeska.
Zatrudniłam się w Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka w Dziale Historii Kultury Materialnej, gdzie pracowałam do 1991 r. Dodatkowo pracowałam jako instruktor turystyki w Międzyszkolnym Ośrodku Sportowym w Wieliczce organizując dla dzieci wycieczki w wolne od nauki soboty.
Po ukończeniu kursu pedagogicznego postanowiłam podjąć pracę nauczycielki w Szkole Podstawowej w Koźmicach Wielkich - uczyłam historii, wiedzy o społeczeństwie.
W 1993 r. wróciłam do pracy w wielickim Muzeum do Działu Archeologicznego. Prowadziłam wykopaliska w Wieliczce na stanowiskach archeologicznych nr: II, X, XIII – wszystkie zakończone sukcesem.
W 1997 r. zrezygnowałam z pracy w muzeum i po trzech miesiącach przerwy zatrudniłam się w Kopalni Soli „Wieliczka”, w tworzącej się spółce Trasa Turystyczna. W przerwie pisałam teksty do albumu „Wieliczka” (1998). Tu do końca czerwca 1999 r. pracowałam w Sekcji Dokumentacji Historycznej.
W tym czasie podjęłam Podyplomowe Studia Zarządzania Kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim, które ukończyłam obroną pracy poświęconej spotkaniom „Wieliczka-Wieliczanie”.
W 1997 r. wraz z mężem wstąpiłam do Stowarzyszenia „Klub Przyjaciół Wieliczki” i w latach 1997-2002 pełniłam funkcję sekretarza, a od 2002 r. wolą prof. Zygmunta Kaweckiego i Walnego Zgromadzenia do dziś jestem prezesem Zarządu.
Od jesieni 1999 r. do 31.01. 2017 r. pracowałam w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Wieliczce prowadząc jednoosobowy Dział Regionalny. Pracując w bibliotece w latach 1999 – 2017 prowadziłam cykliczne spotkania kulturalno – oświatowe „Wieliczka-Wieliczanie”. Odbyły się 230 spotkania, w których łącznie udział wzięło ok. 28.000 osób, i ponad 1000 prelegentów społecznie wygłosiło prelekcje.
Od 2010 r. w szkołach, w bibliotece w ramach lekcji organizowałam spotkania z cyklu „Mnie Ta Ziemia od innych droższa” z wieliczanami zasłużonymi w walce o niepodległość Ojczyzny w czasie II wojny światowej.
Od 2006 r. przewodniczyłam co roku pracom Społecznego Komitetu Ratowania Zabytków Cmentarza Komunalnego w Wieliczce organizując 1 listopada kwesty celem zebrania funduszy na ratowanie zabytkowych nagrobków - odnowiono ich jedenaście.
W Klubie Przyjaciół Wieliczki animowałam różne wydarzenia m.in. wycieczki do miast, w których działają zaprzyjaźnione z nami towarzystwa regionalne: Bochni, Niepołomic, Wiśnicza, Wojnicza, Tarnowskich Gór, Sławkowa, Świątnik Górnych, niekiedy towarzyszyły im wernisaże akwarel Henryka Kozubskiego.
W 2016 r. wraz z Zarządem Klubu organizowałam 18. 06 i 9.12. - 50 lecie Stowarzyszenia „Klub Przyjaciół Wieliczki”. Dodam, że Klub Przyjaciół Wieliczki został uhonorowany przez prof. Piotra Glińskiego, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej” i przez Jacka Krupę, Marszałka Województwa Małopolskiego Medalem „Polonia Minor”.
Stowarzyszenie „Klub Przyjaciół Wieliczki” jest członkiem Małopolskiego Związku Regionalnych Towarzystw Kultury od 2007 roku, a ja w Zarządzie pełnię funkcje sekretarza.
W Koźmicach Wielkich należę do Koła Gospodyń Wiejskich i Stowarzyszenia Miłośników Koźmic, w ramach pracy dla wsi zorganizowałam 30 otwartych spotkań z cyklu „Koźmice-Koźmiczanie”.
Za pracę dla Małopolski, Wieliczki, otrzymałam nagrody:
W 2000 r. - nagrodę kulturalną Burmistrza Wieliczki.
W 2008 r. od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznakę „Zasłużony Dla Kultury Polskiej”,
od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych dyplom i medal „PRO MEMORIA” za wybitne zasługi w utrwalaniu pamięci o ludziach i ich czynach w walce o niepodległość Polski podczas II wojny światowej.
W 2011 r. - srebrną Odznakę Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej.
W 2012 r. Nagrodę Województwa Małopolskiego im. Romana Reinfussa w kategorii wydarzenie upowszechniające wiedzę o wartości i znaczeniu lokalnego dziedzictwa kulturalnego – spotkania „Wieliczka-Wieliczanie” oraz „Złote Jabłko Sądeckie”, za propagowanie św. Kingi, Pani Ziemi Sadeckiej, patronki Wieliczki i Powiatu Wielickiego.
W 2013 r. tytuł „Koźmiczanin Roku”.
W 2014 r. Honorowy Przewodnik Turystyczny po Wieliczce i Ziemi Wielickiej przez Wielicką Lokalną Organizację Turystyczną.
W 2015 r. – Odznakę Honorową Sybiraka i Dyplom Uznania od Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego 1939-1956.
W 2016 r. - Medal Wolnego Królewskiego Miasta Wieliczka – od Burmistrza,
- Srebrną Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża III stopnia,
- Tytuł Ambasador Kopalni Soli „Wieliczka” od prezesów KSW: Zbigniewa Zarębskiego i Damiana Koniecznego -
- od Instytutu Pamięci Narodowej Medal „Świadek Historii”.
W 2017 r. Zarząd Województwa Małopolskiego nadał mi Srebrną Odznakę Honorowa Województwa Małopolskiego – Krzyż Małopolski. Odznaczenie wręczył mi Wojciech Kozak, Wicemarszałek w czasie 230 spotkania z cyklu „Wieliczka-Wieliczanie”
Jadwiga Duda
EUGENIUSZ SKOCZEŃ
Urodzony 20 sierpnia 1946 roku w powiecie Nowy Sącz w rodzinie chłopskiej; rodzice w okresie wojny przebywali na przymusowych robotach w Niemczech.
Lata młodzieńcze i szkołę podstawową ukończył we wsi Gładyszów, pow.Gorlice, szkołę średnią we wsi Bystra k. Gorlic.Posiada wykształcenie wyższe rolnicze i pedagogiczne.
Jest żonaty, posiada dwóch synów-nauczycieli, dwoje wnucząt.
Pracę zawodową jako nauczyciel rozpoczął w 1969 roku we wsi Racławice, i tu mieszka do dnia dzisiejszego. Kolejno pełnił funkcje Powiatowego Inspektora Oświaty Rolniczej w Miechowie, naczelnika gminy Racławice, dyrektora Zespołu Szkół Rolniczych w Książu Wielkim oraz wójta gminy Radziemice, od 2011 roku emeryt.
Pełnił następujące funkcje społeczne:
- wiceprzewodniczącego zarządu Powiatowego Związku Młodzieży Wiejskiej w Miechowie,
- radnego i przewodniczącego Rady Gminy w Racławicach,
- był członkiem Społecznego Komitetu Odbudowy Panoramy Racławickiej we Wrocławiu,
- jest członkiem Rady Krajowej Ruchu Stowarzyszeń Regionalnych w Warszawie od 1995 roku,
- jest prezesem Racławickiego Towarzystwa Kulturalnego od 1983 roku,
- wiceprzewodniczący Małopolskiego Związku Regionalnych Towarzystw Kultury w Krakowie, w kadencji 2003-2007 i od stycznia 2017.
Najważniejsze osiągnięcia:
- wzniesienie na polach bitewnych Racławic pomnika Wojciecha Bartosza Głowackiego w Racławicach dla uczczenia 200 rocznicy Insurekcji Kościuszkowskiej,
- przekazanie eksponatów do sztucznego terenu malowidła Panoramy Racławickiej we Wrocławiu,
- przekazanie „racławickich kos” Papieżowi Janowi Pawłowi II w Watykanie oraz ziemi z pól bitewnych Racławic na lotnisku w Krakowie w 2002 roku, którą Papież ucałował przy powitaniu w Ojczyźnie,
- współpracuje z ośrodkami kościuszkowskimi w Polsce oraz za granicą /Szwajcaria, Białoruś, Australia/.
Posiadane odznaczenia:
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal Edukacji Narodowej,
- Odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej”,
- Medal Aleksandra Patkowskiego,
- Odznakę „In Memoriam Tadeusz Kościuszko”.
Eugeniusz Skoczeń
|
